Sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości „Maria Śnieżna” to jedno z najokarów i najsłynniejszych miejsc pielgrzymek całej Polski – niewielki, ale monumentalny kościół w stylu późnobarokowym, znajdującą się pod szczytem góry Iglicznej (845 m n.p.m.) w sercu Masywu Śnieżnika. Historia tego miejsca to opowieść o cudach, wierze, o dzielności ludzkiej, która opiera się nieprzychylnym losom – to opowieść o figurce, która przetrwała wichurę, o dzieciach, którym przywrócono wzrok, o rękach zmiażdżonych przez maszyny i naprawiliśmy w cudowny sposób. Tutaj, w 1983 roku, Papież Jan Paweł II – który dwukrotnie odwiedzał to sanktuarium jako biskup Karol Wojtyła w latach 1961–1968 – koronował figurkę Matki Bożej Śnieżnej, ostatecznie uznając to miejsce za światową świątynię maryjną. Dziś Sanktuarium Iglicznej przyciąga nie tylko pielgrzymów szukających duchowych łask, ale również turystów poszukujących piękna, kontemplacji i panoramicznych widoków na Ziemię Kłodzką.
Historia – Od Austriackiej Pamiątki do Polskiego Sanktuarium
1742 Rok – Podział Śląska i Geniusz Wiary
Aby zrozumieć, jak powstało Sanktuarium na Iglicznej, trzeba wrócić do XVIII wieku – do czasów, kiedy Śląsk był podzielony między rivalne mocarstwa europejskie.
Przed 1742 rokiem Śląsk w całości należał do austriackiej monarchii Habsburgów. Ludność Ziemi Kłodzkiej, szukająca duchowych łask i zdrowia, pielgrzymowała do słynnego austriackiego sanktuarium Maryi w Mariazell (zwanego również Maria Zell, w Styrii, dzisiaj w Austrii).
Mariazell to było jedno z najstarszych i najsławniejszych sanktuariów mariańskich Europy – Madonę tutaj czcono jako „Matkę Narodów Słowiańskich”. Pielgrzymi przychodzili z całej Europy Środkowej, szukając zdrowia i łask.
Jednak w 1742 roku, w wyniku I wojny śląskiej, sytuacja się całkowicie zmieniła. Śląsk został podzielony – większość terenu, w tym Ziemię Kłodzką, przejęła Pruska Korona Fryderyka Wielkiego.
Nagle ludność Ziemi Kłodzkiej znalazła się w pruskiej strefie wpływów, natomiast to, do czego pielgrzymowała – Mariazell – znalazło się w austriackiej strefie. Granica austriacko-pruska stała się nieprzenikalną barierą – przekraczanie jej bez specjalnych przepustek było niemożliwe.
To była tragedia dla wierzących – utracili dostęp do świątyni, którą czcili przez pokolenia.
1750 Rok – Krzysztof Veit Przywoży Pamiątkę
Jednak wiara znalazła sposób. W 1750 roku, mieszkaniec wioski Wilkanów, Krzysztof Veit, zdecydował się na coś odważnego – sam udał się pielgrzymką do Mariazell, mimo ryzyka związanego z przekraczaniem granicy.
Po powrocie przyniósł ze sobą ludową kopię figurki Matki Bożej z Mariazell – wykonaną z drewna lipowego. To była replika, ale dla ludzi Ziemi Kłodzkiej była to wszystko – połączenie z tym, co utracili.
Krzysztof Veit umieścił figurkę na starym buku, rosnącym na zboczu Góry Iglicznej – na terenie, który należał do jego rodziny. To miała być zwykła pamiątka, nic więcej – sposób na to, aby ludzie pamiętali o austriackim sanktuarium.
Nikt wtedy nie myślał o budowie sanktuarium.
1765 Rok – Burza i Cud
Jednak los miał inne plany. Piętnaście lat później, w 1765 roku, ogromna wichura uderzyła w Wilkanów i okolice.
Wichura przewracała dachy w wiosce, niszczała drzewa, szalała z furia. Runęła również stary buk, na którym zawieszona była figurka Matki Bożej.
Kiedy Krzysztof Veit i jego bracia wyjęli figurkę spod przewalonego drzewa, dokonali niewiarygodnego odkrycia – figurka nie była uszkodzona, nawet nie miała zadrapania.
To został uznane za cud.
Dla ludzi Ziemi Kłodzkiej to była jasna wiadomość – Bóg chce, żeby właśnie tutaj, na tej górze, była świątynia. Wezwanie przyszło z samych niebios – poprzez nieuszkodzoną figurę.
Figurkę przeniesiono w inne, bezpieczniejsze miejsce – bardziej osłonięte od wichur.
1776–1777 – Budowa Kaplicy i Pierwsze Cudowne Uzdrowienia
W 1776 roku wybudowano pierwszą drewnianą kaplicę w miejscu obecnej plebanii. To było proste, małe miejsce modlitwy – ale jego znaczenie było ogromne.
Nigdy nie poddane się temu, co przychodzą ludzie z całej Ziemi Kłodzkiej, szukając pomocy Matki Bożej.
A potem nastąpiło coś, co zmienia wszystko.
26 Czerwca 1777 – Pierwsze Zatwierdzone Uzdrowienie
26 czerwca 1777 roku, zaledwie rok po wybudowaniu kaplicy, zanotowano pierwsze oficjalne, potwierdzone przez komisję kościelną cudowne uzdrowienie.
Opowieść Chłopca z Siennej:
Syn Wawrzyńca Frankego z wioski Sienna (kilka kilometrów od Iglicznej) wpadł do dołu wypełnionego wapnem. Wapno – substancja żrąca, chemiczna – znacząco uszkodził jego oczy. Chłopiec stracił wzrok.
To była katastrofa. W XVIII wieku ślepy chłopiec nie miał praktycznie żadnej przyszłości. Rodzice, w rozpaczy, modlili się do każdego świętego, którego znali. Nic nie pomagało.
Wówczas usłyszeli o figurce na Iglicznej – o miejscu, gdzie niedawno się zjawiła figurka Matki Bożej Śnieżnej, która sama przetrwała burzę.
Rodzice zabrali syna na górę Igliczną. Przechodzili modląc się, błagając Matkę Bożej o łaskę. Przez trzy dni przebywali w pobliżu kaplicy, modląc się bez przerwy.
Trzeciego dnia, chłopiec odzyskał wzrok.
To był cud – potwierdzony przez komisję kościelną, dokumentowany, uznawany za rzeczywiste intervention Boże.
Następne Cuda – Ręka Młynarza
Wkrótce po uzdrowienia chłopca z Siennej pojawił się następny cud – uzdrowienie ręki synowi młynarza z Wilkanowa, której zmiażdżonej przez tryby młyńskie.
Młynskie tryby były potęgą zniszczenia – gdy wpadła w nich ręka, prawie zawsze skutkowało amputacją. Ale tutaj – cudownie – ręka została wyleczona.
Wiadomość rozeszła się szybko. Do 1781 roku komisyjnie potwierdzono dwanaście cudów – dwanaście ofiar, dwanaście uzdrowień, dwanaście świadectw łaski.
1781–1882 – Ekspansja i Budowa Wielkiego Kościoła
Drewniana kaplica szybko okazała się zbyt mała. Pielgrzymi przyjeżdżali z całej Ziemi Kłodzkiej, z Śląska, z Niemiec. W 1781 roku podejmuje się decyzję – zamiast małej kaplicy, zbudować prawdziwy kościół.
Budowę trwała latami. Prace rozciągały się przez wiele dekad:
Główna Świątynia: Kościół w stylu późnobarokowym, z czasem dokładnie wzniesiony na zboczu Iglicznej
Wieże: Dobudowano charakterystyczne wieże, które dominują nad krajobrazem
Plebania: Zbudowano plebanie dla kapłanów
Krużganki: Dodano krużganki – otwarte galerie wokół kościoła
Tarasy Widokowe: Stworzono tarasy umożliwiające kontemplację krajobrazu
Ostateczne Prace: W 1882 roku budowę ukończono
Przez ponad sto lat Sanktuarium ulegało przebudowom, rozbudowom, modernizacjom – aż do ostatecznej jego formy w końcu XIX wieku.
Papież Jan Paweł II – Епископ Wojtyła i Jego Dwie Wizyty (1961–1968)
Jednak to, co naprawdę ucieczyniło to miejsce międzynarodowym sanktuarium, to wizyty Karola Wojtyły, który następnie stał się Papieżem Janem Pawłem II.
Karol Wojtyła – Biskup Krakowski
W latach 1961–1968, Karol Wojtyła pełnił funkcję Biskupa Pomocniczego Kraków, a następnie Biskupa Krakowa. W tym okresie dwukrotnie odwiedził Igliczną.
Dlaczego Wojtyła zainteresował się tym małym sanktuarium? Najpewniej dlatego, że widział w nim coś ważnego – miejsce wiary, gdzie ludzie szukali miłości Boga. Był to też fragment jego diecezji krakowskiej – chociaż geograficznie daleko od Krakowa.
Te wizyty pozostawiły głębokie wrażenie. Wojtyła modlił się tutaj, spacerował po tarасах, spoglądał na panoramę Masywu Śnieżnika i Ziemi Kłodzkiej – krajobraz, który połączy się z jego wiary.
1978 Rok – Wybór na Papieża
16 października 1978 roku, w ósmym głosowaniu konklawe, Karol Wojtyła został wybrany na papieża. Przyjął imię Jan Paweł II.
To było niewiarygodne – polski ksiądz z Krakowa, któremu wiele lat temu zakazywano wychodzenia z Polski komunistycznego reżimu, nagle został papieżem!
1983 – Druga Pielgrzymka do Polski i Koronacja
W 1983 roku Papież Jan Paweł II odbył drugą pielgrzymkę do Polski. To była jego wizyta na terytorium, z którego pochodził, do narodu, który go kochał.
Podczas tej pielgrzymki odwiedził również Igliczną. I wtedy, już jako papież, koronował figurkę Matki Bożej Śnieżnej.
Koronacja to była ceremonią szczególną – oficjalne uznanie przez Kościół, że ta figura, ta Madonna, jest godna szczególnej czci i uwielbienia. To było potwierdzenie, że na Iglicznej rzeczywiście działy się cuda, że ten krajobraz, ta górka, ta mała figurka – zawiera w sobie moc Bożego błogosławieństwa.
Architektura i Znaczenie Kościoła
Styl Późnobarokowy
Kościół na Iglicznej to przykład późnobarokowej architektury górskiej – stylu charakterystycznego dla XVIII-wiecznych świątyń w Alpach i Sudetach.
Charakterystyczne cechy:
Niewielkie Wymiary: Nie jest to duża katedra, ale intymna, skupiona świątynia
Ściany Kamienne: Zbudowana z lokalnych kamieni gnejsowych
Dach Pokryty Blachą: Charakterystyczne dla górskich budowli
Elewacja Skompalinowana: Dostosowana do stromego zbocza góry
Wnętrze Bogato Zdobione: Ołtarz, ikonografia, obrazy – wszystko nawiązuje do kultu Marii
Drogę Krzyżowa – Ścieżka Duchowa
Od kościoła do szczytu Iglicznej prowadzi droga krzyżowa z kamiennymi stacjami. To ścieżka pielgrzymkowa, na której rozmieszczone są kamienne monumenty przedstawiające stacje drogi krzyża – ostatnią mękę Jezusa.
Pielgrzymi idą tą ścieżką, medytując nad każdą stacją, wspominając mękę Chrystusa. To nie tylko turystyczna atrakcja, ale osobista, duchowa praktyka.
Widoki – Punkt Widokowy na Ziemię Kłodzką
Ze Sanktuarium i z szczytu Iglicznej roztacza się wspaniała panorama na całą Ziemię Kłodzką:
Czarna Góra: Charakterystyczny szczyt Masywu Śnieżnika
Śnieżnik: Najwyższy szczyt regionu (1425 m n.p.m.)
Kotlina Kłodzka: Rozległa dolina poniżej
Inne Szczyty Masywu: Całe pasmo górskie roztacza się przed wzrokiem
To jeden z najatrakcyjniejszych widoków w całych Sudetach.
Praktyczne Informacje – Jak Zwiedzać Sanktuarium
Lokalizacja
Wieś: Góra Igliczna, gmina Bystrzyca Kłodzka
Województwo: Dolnośląskie
Powiat: Kłodzki
Wysokość Szczytu: 845–847 metrów nad poziomem morza
Odległość od Międzygórza: Około 15–20 km
Dojazd – Samochód i Droga Wahadłowa
Ważna Informacja o Ruchu Wahadłowym:
Droga prowadząca do Sanktuarium to wąska górska droga, która nie stać bezpieczeństwa dwóch pojazdów jednocześnie. Dlatego wprowadzono system ruchu wahadłowego:
Wjazd: Przez 15 minut od połowy każdej godziny (np. 11:30–11:45)
Zjazd: Przez 15 minut od pełnej godziny (np. 12:00–12:15)
To oznacza, że jeśli chcesz wjechać samochodem, musisz zaplanować sobie wjazd o wyznaczonym czasie – czekasz na przepustkę.
Alternatywy – Piesze Wędrówki
Jeśli nie chcesz czekać na przepustkę, można dotrzeć pieszo. Popularne trasy:
Ze Stroniu Śląskiego: Około 2,5 godziny
Z Międzygórza przez Wodospad Wilczki i Ogród Bajek: Około 3 godziny – to najpiękniejsza trasa
Parking
Przy Sanktuarium: Ograniczona liczba miejsc
Poniżej Sanktuarium: Większy parking, z którego trzeba iść pieszo
Godziny Otwarcia
Kościół: Dostępny do modlitwy codziennie
Zwiedzanie: Bez szczególnych ograniczeń
Temperatura i Pogoda
Lato: Ok. 12–15°C – chłodniej niż u podnóża
Zima: Ok. -5 do 0°C – możliwy śnieg i lód
Wiatr: Na szczycie może być znacznie silniejszy
Znaczenie Pielgrzymkowe – Dlaczego To Miejsce Jest Ważne
Sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości „Maria Śnieżna”] nie jest tylko turystyczną atrakcją – to miejsce o głębokim znaczeniu pielgrzymkowym i duchowym. Dla katolików szukających łask i zdrowia, to jest jedno z ważnych miejsc w Polsce.
Czemu Ludzie Pielgrzymują?
Cudowne Uzdrowienia: Historia cudów, które się tutaj zdarzyły, inspiruje wierzących do nadzieje
Osobisty Kontakt z Maryją: Wiele ludzi czuje tutaj szczególną bliskość do Matki Bożej
Piękno Przyrody: Krajobraz – gory, lasy, dolina – sam ma działanie uzdrawiające na dusze
Historia: Opowieść o wierze, która przetrwała wojny, podzielony kraj, opresję polityczną
